91- پناه من! اگرخواری من خواست تو بود مرا هدایت نمی کردی،و اگر رسوایی من خواست تو بود(خطاهای ) مرا نمی پوشاندی. پس از هدایتی که مرا کرده ای به من بهره ای ده و پوششی را که بر(خطای) من کشیده ای ادامه بده.
92- پناه من! هرآزمایشی که آن را وصف کردی و مرابه آن مبتلا کردی یا هر احسانی که بر من روا داشتی ،و هر چیز زیبایی که به من دادی همه را به احسان خود کردی،و اگربا گذشت خود از همهء خطایای من درگذری این همه نعمت کامل می شود.
93- پناه من! اگربه گناه متهم نبودم مجازات تو را دروغ نمی انگاشتم و اگر کرم ات را نمی شناختم امید ثواب نمی داشتم،و حال آنکه تو بر تحقق خواسته های آرزومندان شایسته ترین بخشندگانی وبرای گذشت از گناهکاران دلسوزترین کسی هستی که از او انتظار رحم کردن می رود.
94- پناه من! دلم به من وعده می دهد که تو مرا خواهی آمرزید،آرزوهای او را که به او نوید گذشت داده ای برایش برآورده کن،و به کرم و بزرگی خود مژده هایی را که در دلها بر انگیخته ای تصدیق کن، و از سر بخشندگی آنچه را که مایهء سرنگونی او می شود و او را از پای در می آورد برمن ببخش.
95- پناه من! دلم چگونه گواهی دهد که تو مرا شکنجه خواهی کرد و حال آنکه به لطف و توجه تو امید دارم که مرا به خود نزدیک کنی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر