مناجات(عربی=رازگفتن)سخنانی(نظم یا نثر)که در راز ونیازکردن با خداوند وپوزش وبازگشت از گناه بدو باشد مانند مناجات نامه ی خواجه عبدالله انصاری.اما ائمه ی اهل بیت علیهم السلام تعدادی دعا ساخته وآن هارا مناجات های انجیلی نام نهاده اند.به اعتبار آنکه انجیل به معنای بشارت نامه است یا مژده که در آنها به اسماء جمالی (=نام های امید بخش خدا) بیشتر توجه شده ویا توجه داده شده است.این شبکه در نظر دارد درایام ماه مبارک رمضان که عموم مسلمانان علاقه مند به راز ونیاز بیشتر با خدای خودهستند ترجمهء بند بند یکی از آن مناجات ها رابه توفیق خداوند به شما مومنان بیننده هدیه کند.این مناجات بسیار زیبا ودلنشین به روایت امام حسن عسکری از امام علی علیهما السلام است که پیش تر درکتاب نمازشب به عنوان ناله ای در شبگیر در سال 1364توسط نشر لااله الا الله منتشر شده است.
1-پناه من! برمحمد وآل محمد درود بفرست ودرآن زمان که رد پای من از دنیا بریده می شود ودیگردربین آفریدگان صحبتی ازمن نخواهد شد ومن نیز درردیف سایر فراموش شدگان قرار خواهم گرفت برمن دلسوزی کن.
2-پناه من!سنم بالا رفت.پوستم نازک شد.استخوانم شکستنی گشت.زمانه برمن چیره شد وبه خواسته ی خود ازمن(که پیر کردن وفرسودن من بود)رسید.موعدم نزدیک شد و روزگارم به سرآمد.هوسهایم از بین رفتند وآنچه برایم باقی مانده زشتی هایی است که در پی دارم.
3-پناه من!وقتی که چهره ام دگرگون می شود.زیبایی هایم محو می گردد.تنم می پوسد.بنداز بندم می گسلد واعضایم ازهم جدامی شوند برمن دل بسوزان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر