36-پناه من!وقتی به یاد دلسوزی تومی افتم روی وسیله ها وواسطه ها برآن خنده می زنند و وقتی خشم تورا به خاطر می آورم دیدگان خواسته ها ونیازهایم گریان می شوند.
37- پناه من!پس فرمان بده یکی از ابرهایت بر بنده ی بیچاره ای که تشنگی اوراازپادرآورده ودرماندگی ووارفتگی جانش رابه لب رسانده است ببارد.
38- پناه من!تورا مثل آن کس که از صدا زدنش به کسی جز تو امید ندارد صدا می زنم.ومثل کسی که به تو امیدواراست که باامید خویش غیراز تو به سوی هیچ کس دیگرنمی رود.
39- پناه من!چگونه دست رد بر سینه ی خودم بزنم که برسر سفره ی توآمده است وحال آنکه من هم در سهم خواستنن برای این بدنم یکی از جیره خواران تو هستم.
40- پناه من!زبان عجزودرماندگی خودرا چگونه خاموش کنم وحال آنکه اومرااز عاقبتی که برایم گنگ وناآشنا بود به تشویش و شوردلی واداشته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر