4-پناه من!گناه هایم زبانم را بند آورده است ومانع حرف زدن من است.نه جوابی دارم ونه بهانه ای.لذا به جرم خوداقرار می کنم.به بدهکاری ام اعتراف دارم.گرفتار گناه خودم هستم.ودر گرو کرده ی خویش.
بی باک در اقیانوس خطاهای خود(شنا می کنم) .راه خودرا گم کرده ام ودرمانده ام.
پس توای بزرگ! برمحمد وآل محمد درود بفرست و به رحمت خودبرمن رحم کن.وبه فضل خود ازمن درگذر.
5-پناه من!اگرچه کرده ی من دربرابر فرمانبرداری از تو کوچک می نماید.ولی وقتی آن را درکنار امیدی که از تودارم می گذارم بزرگ نشان می دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر