26-پناه من!چگونه دلی را که در دار دنیا از محبت خود پر کرده ایش به آتش می کشانی ودرزبانه ی آتش می سوزانی اش؟
27- پناه من!چگونه جانی را که با دستیاری ایمان به خود سربلند کرده ای لا به لای آتش سوزانت خوار و بی مقدار می کنی اش؟
28- پناه من!زبانی را که به واسطه ی تمجیدهای خودبه برترین ثوابها پوشانده ایش چگونه آتش خودرا که شعله های آن زبانه کشد به سوی آن روانه می کنی؟
29- پناه من!هر گرفتاری به تو پناهنده می شود وهر غمگینی فقط به تو امیدواراست.
30- پناه من!ثوابهای سرشار تو به گوش پرستشکاران رسید وفروتنی پیشه کردند.وخبر رحمت پهناور توراپارسایان شنیدند وقناعت درپیش گرفتند.وخبربخشش تو به گوش آنها که ازراه برگشته بودند خورد وبرگشتند.وخبرآمرزش گسترده ی تو را خطاکاران شنیدند و آنهارا طمع فرا گرفت.واز گذشت بزرگانه ی تو وریزش پی در پی هدیه هایت مومنان باخبر شدند وبه آنها مایل گشتند و روی آوردند.تا آنکه ای صاحب اختیار من!گروه هایی ازبندگان نافرمانت بر درگاه تو ازدحام کردند و شیون وگریه وناله شان که تورا صدا می زدند در شهرهای توبلند شد وبه گوش تو رسید.وهرکس که آرزویی داشت آن آرزو اورا از سرنیاز به سوی تو روانه کرد وهرکس صاحبدل بود اضطراب وتشویش بیم از جلوگیری ومانع شدن تو اورا متاثر کرد در حالی که توآن مسئولی هستی که خواسته ها ونیازها پیش ات روسیاه نمی شوند وهرچند گرسنه وپرخور به میهمانی ات بیایند کم نمی آوری.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر